09 mrt, 2018

Paul Herruer

Wildervanck – Het Veenkoloniaal Symfonie Orkest was hard aan het werk, zondag. In een mooie en goed klinkende kerkruimte in Wildervanck werden de puntjes op de i gezet voor het concert van 11 maart.

Het heeft wel iets, naar een generale orkestrepetitie gaan in plaats van naar de uitvoering. Natuurlijk hoor je geen muziekstuk helemaal: vaak moet er even afgetikt worden en vanaf maat zus of zo opnieuw begonnen. Niemand in het orkest verspilt tijd aan nutteloze tegenwerpingen: iedereen speelt en goed ook. Het Veenkoloniaal Symfonie Orkest draait in het achtste jaar van zijn bestaan hoorbaar uitstekend, in een akoestisch uitstekende repetitieruimte: een voormalige Hervormde Kerk, nu cultureel centrum in Wildervanck, waar in de pauzes ook koffie, broodjes en krentenbollen met kaas voor de musici klaar staan. Voor dit concert staan Cornelis Doppen en Johan Wagenaar op het programma, die elkaar goed gekend hebben. En vanwege Dopper komt ook Joop Stam binnenlopen: Dopperkenner en-biograaf, en hij heeft een partituur van de Zesde Symfonie bij zich. Hier en daar geeft hij gefluisterd wat informatie: over het chinezige derde deel bijvoorbeeld, waarvoor Dopper de muziek optekende in een theater in Vancouver. Of over het triangelgeluid in het vierde deel: een langskomende Amsterdamse tram. Doppers Amsterdamse Symfonie, blijkt een heel aardig stuk, en als dirigent Lubertus Leutscher daarna met het orkest de Jazz Suite no.2 van Sjostakowitsj begint, moeten Stam en ik aan een opmerking van Matthijs Vermeulen denken. Hij riep na de première van een Doppersymfonie door het Concertgebouw: “Lang leve Sousa”. Als er iets aan marsenkoning Sousa doet denken, is het wel het begin van de Suite van Sjostakowitsj. Lubertus Leutscher vind die muziek overigens niet plat: “Ze moet gewoon scherp gespeeld worden, met de juiste dynamiek”, zegt hij na afloop. Het laatste werk op de lange generale is Rock Bottom voor bastrombone en-orkest van Marc Kaptijn – collega trompettist van Leutscher in het Noord Nederlands Orkest, waarvan ook solist Michael Eversden deel uitmaakt. Ook leuke muziek, met veel herkenbare Americana erin, en goed geïnstrumenteerd. Op 11 maart speet het VKSO het programma in Groningen, in de kleine zaal vn de Oosterpoort. Dan kan het publiek er net zo dicht opzitten als Stam en ik in Wildervanck, en dat is op zichzelf ook een verfrissende ervaring bij een symfonieorkest

Dagblad van het Noorden  9 maart 2018

VKSO

Reageer op deze post

Geef een reactie